DE WOLKEN

De wolken maken het landschap voller
zij rusten zwaar

Ik hoor het graven van de mollen
fluwelen bies van mos zoomt stenen aan elkaar

Nu kost het mij zo’n moeite mij op te richten
van de grond waarop ik lag

als een schaduw die zich los moet maken
op een bewolkte dag

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 

DE GEUR VAN …

De geur van koeien
in een verre
stal, herinnering
van innigheid

Streep licht
over de vloer
Alleen in liefde
zijn wij nog

een voelend dier
Zo’n koele
zakdoek als de wind
ons blind zijn

aanreikt ligt in geen
mensenhand –
Roestige bijl

die in het hakblok
steekt; de thijm bloeit
bij de deur

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 

WIJ TIJDGENOTEN VAN ELKAAR

De meesten van ons
hebben al geen graf meer
maar zijn, zoals zij zelf
verkozen, opgegaan

in vuur en uitgevlogen
over de Noordzee, zwarte
feniksen, verrezen en
verstrooid in as

Eenmaal ontsprongen
aan de aarde, te dichtbevolkt
met doden, zochten wij
in die schoot geen welkom meer

maar wilden eeuwig geboren
zijn en ongeborgen, desnoods
in water, maar wel omgeven
door lucht en vuur

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 

ZO STIL IS...

Zo stil is de slinkende maan
nu zij haar gezicht verbergt

in de nevels van het aardrijk –
terwijl zij zich geruisloos rept

om haast verstolen over haar schouder
naar mij kijkend snel

tussen de takken te verdwijnen
in dit heimelijkste uur

van de nacht, nu de ochtend
niet meer ver is; wie haar ziet

heeft geluk gehad

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 

EN ALS IK BIJ DE ZEE

En als ik bij de zee
ben en er niemand

is, het strand zo schoon en
onbetreden, de wind

een milde bries, het
geuren zilt en ik de luiheid

zie waarmee de kleine
golven zich tot mij

wenden, die golven die
als leeuwenklauwen zo

gracieus en speels
zich om mijn enkels vlijden –

denk ik aan jou
maar het blinkend, schitterend

water staart met het blauw
van niemands ogen naar mij

terug

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 

EGMOND AAN ZEE

Winderig dorp, open naar zee
De laatste lichten van de Voorstraat
lopen uit in water

Golfjes van blauw steen, ingelegd
in de bestrating, lopen dood
in zand en vallen uit elkaar

Zand ligt tegen de gevels aan de boulevard
gestoven. De badgasten zijn weg
voor weer een jaar

Het is alsof het knipperend
reclameblauw steeds uitdooft
in het schuim en doffe zeegrauw

De wind jaagt op het plastic bekertje, het
stuitert over het trottoir, verdwijnt
ten slotte in een zijstraat

Ik huiver, zet mijn kraag op, draai
de autoramen dicht en start
de Cruiser – het is ook
voor mij laat

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard

 



Ik trok een hemd aan zo blauw
als de vroegste

ochtend; ik trok een broek
van zeeblauw water aan, de

fijnste coupe en werd gewaar
hoe lucht en water

aan mijn lichaam bloeiden
en voelde dat mijn

huis mijn beide voeten
was die moesten gaan

Foto: Saskia Boelsums, Sandvoort Gallery
Gedicht: Elly de Waard

 

A WILDERNESS OF INTERCONNECTIONS (poem 18)

Sometimes, when looking at her, I see
Only myself, she reflects me, being
Round, inaccessible. Who is it that
I know, that I go into,
That goes into her and feels
In the deepest part of her that he
Is outside her, who is it that is me? – I
Rubbed over the earth, she got wet,
I rubbed heart and soul, and she began
To flow, I glided with her

Moving; the flakes of her iris
Darkened as if clouds were gathering
Above waves, as if a storm were rising.
I saw a gazing grow in her. I saw
A blinding in her eyes in which
I saw myself mirrored, a blinding
Laden with my image, that was me. Then
My sleep broke and my dreaming lay
Open and I heard the foghorn
Complain the whole ungodly night.

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard
Engelse vertaling: Christine D’haen

 

ALS CASSANDRA?

Wie is er geen Cassandra in een tijd
waarin je zonder visionair te zijn
kunt zien dat Troje zal gaan branden?

Aan rafelranden van de stad en in
de buitenwijken smeult het al –
luister, het is de wind niet, blijf niet doof

en blind, het zijn miljoenen naderende
voeten, aanschuifelend tot een storm
die weinig overeind zal laten staan

Berg je nu het nog kan, want wie gesteld
is boven ons is machteloos en arrogant
en zal alleen zichzelf trachten te redden

Foto: Weerribben van Saskia Boelsums
Gedicht: Ongepubliceerd van Elly de Waard

 

DE RUIGTE, HET STROEVE

De ruigte, het stroeve

van de werkelijkheid
hervond ik, uitgegleden

op het gladde van de
verbeelding en van dromen

was ik – eindelijk
kwam een eind aan wat ik

had geleden en
ervoer ik dat er niets

meer tussen mij en de
dingen stond: de niet

stralende nieuwe maan
laag boven het kreupelhout

tegen een hemel als
een vacht zo zwart, zo diep

geen schaduwen, geen licht
haar sikkel was een kier

een zwak gespiegeld
weerlicht maar wel strak

getekend – en met plezier
en tastend over de

grond zocht ik een nieuwe
weg, een nieuwe ruimte –

die ik vond

Foto: Saskia Boelsums
Gedicht: Elly de Waard